Hello Stalkers,
Μπαίνοντας στη νέα χρονιά, άρχισα να ψάχνω – όπως πάντα- τις αργίες, τις επίσημες μέρες ώστε να μπορέσω να οργανωθώ όσο το δυνατόν καλύτερα.
Περνώντας τους μήνες βιαστικά, έφτασα στο Μάρτιο και πιο συγκεκριμένα στη μέρα της Γυναίκας. Σε αυτή που λέμε «Χρόνια Πολλά» η μια στην άλλη, ανεβάζουμε όλες σχετικά posts και stories και για μια μέρα το παίζουμε όλες φεμινίστριες.
Όμως τις υπόλοιπες μέρες τί κάνουμε;
Τις υπόλοιπες μέρες κρίνουμε η μια την άλλη, για τα ρούχα, για το χρώμα στα μαλλιά, για τη δουλειά που κάνουμε, για το αν έχουμε σχέση ή είμαστε παντρεμένες ή και ελεύθερες. Για το αν θέλουμε να κάνουμε παιδιά ή όχι και πότε θα τα κάνουμε, για το αν μαγειρεύουμε ή όχι, για το αν θηλάζουμε ή όχι, αν γεννήσαμε φυσιολογικά ή με καισαρική. Για το αν φοράμε mini ή midi, αν είμαστε αδύνατες, κανονικές ή με παραπάνω κιλάκια, αν φοράμε bikini ή ολόσωμο στην παραλία και γιατί, και πολλά άλλα.
Αλλά κρίνουμε. Ασταμάτητα και ανεξέλεγκτα.
Και δίνουμε τροφή στην πατριαρχική κοινωνία να σχολιάζει, να κρίνει και να βάζει ταμπέλες ακόμα περισσότερο. Εμείς οι ίδιες δίνουμε αφορμές και λόγους στους άντρες να μας σχολιάζουν καθώς δεν στηρίζουμε η μια την άλλη.
Δεν κάνουμε καταγγελία στην αστυνομία ότι ο άντρας της γειτόνισσας τη δέρνει κάθε βράδυ, γιατί τί θα πει η κοινωνία;
Δεν μαθαίνουμε τα κορίτσια μας να αγαπούν το σώμα τους όπως είναι, ακόμα και αν έχουν σπυράκια ή ραγάδες αλλά τις εκπαιδεύουμε να τα κρύβουν με concealer και «σωστά» ρούχα.
Δεν μαθαίνουμε τα αγόρια μας να σέβονται και να ευαισθητοποιούνται στην περίπτωση της περιόδου και κοροϊδεύουν τα κορίτσια όταν λερώνονται, ή τις ειρωνεύονται ότι έχουν νεύρα γιατί «πάλι είναι στις μέρες τους».
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Να έχουμε φτάσει στο 2024, να έχουμε υπερ- ανάπτυξη σε παρά πολλούς τομείς, αλλά να φοβόμαστε να γυρίσουμε τη νύχτα μόνες ή ακόμα και με μια φίλη μας, μην μας πειράξουν τη νύχτα.
Να μας κάνουν ασταμάτητο cat-calling στο δρόμο και να μας πιάνει άγχος μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Να επιλέγουμε τα ρούχα μας με τέτοιο τρόπο ώστε «να μη προκαλούμε» και να γυρίζουμε νωρίς. Και να μη βγαίνουμε ασυνόδευτες μη μας παρεξηγήσουν.
Και εννοείται πως κάθε γυναίκα που πετυχαίνει στη δουλειά της και παίρνει προαγωγή, «κοιμάται» με το αφεντικό της και δεν το κέρδισε με την αξία της.
Και πολλά ακόμα που αν συνεχίσουμε δε θα τελειώσουμε ποτέ.
Αλλά το θέμα είναι να τελειώσει αυτή η κατάσταση, να βελτιωθούν οι συνθήκες και να είμαστε πιο αγαπημένες μεταξύ μας. Να αλληλό-στηριζόμαστε, να αποδεχόμαστε η μια την άλλη, και να αγαπιόμαστε γιατί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κοινό χαρακτηριστικό μας, είναι πως είμαστε γυναίκες.
Γιατί έτσι πρέπει και γιατί έτσι μας αξίζει.
XOXO,
Life Stalkers
Outfit: Christangelos
Φωτογράφος: Θεανώ Γκάτσου
