Hello Stalkers,
Έχουμε κάνει ξανά αναφορά για τη γιορτή της Μητέρας, αλλά όχι με αυτό τον τρόπο, κι αυτό γιατί κάθε φορά που ένα άρθρο μας σχετίζεται με κάποιο κοινωνικό θέμα, είναι αποτέλεσμα των ερεθισμάτων αλλά και των βιωμάτων που έχουμε την περίοδο που το προετοιμάζουμε. Μπορεί ακόμα να παίζει ρόλο και κάτι που είδαμε στο internet, μια ταινία που μας έκανε εντύπωση, κάποια έρευνα που βγήκε ή ακόμα και κάποια δημοσίευση που μας τράβηξε την προσοχή.
Σε αυτό το άρθρο λοιπόν, κάνουμε αναφορά : στη γιορτή της Μητέρας, στο πόσο σημαντικό είναι να φτάσουμε να μη χρειαζόμαστε τέτοιες μέρες για να εκτιμάμε και να αναγνωρίζουμε την αξία ενός τέτοιου ρόλου στην κοινωνία μας αλλά και σε μια περίοδο των γυναικών που αποφασίζουν να γίνουν μητέρες, που δε δίνεται η απαραίτητη προσοχή.
Αυτή η περίοδος που αναφερόμαστε είναι η λοχεία ή αλλιώς το γνωστό «τέταρτο τρίμηνο» που είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία μετά τη γέννηση για τη γυναίκα αλλά και για το ίδιο το μωρό. Εκτός του ότι καλείται να προσαρμοστεί στις ανάγκες του μωρού της, που ούτε κι αυτό ξέρει τί θέλει και πώς το θέλει στην αρχή, πρέπει να βρει τρόπο και να επιβιώσει από την εξαντλητική ρουτίνα, και να ανακάμψει σωματικά και ψυχικά, αλλά και να κάνει embrace το νέο της ρόλο ως μαμά και «να βρει τον εαυτό της» στο βαθμό που μπορεί.
Για αυτό οι γιατροί και οι ειδικοί γενικά συμβουλεύουν τις νέες μητέρες να πάρουν τον χρόνο τους και να ζητήσουν βοήθεια είτε από τον σύντροφο είτε από κάποιον κοντινό τους άνθρωπο που εμπιστεύονται και μπορούν να συνεννοηθούν. Γιατί πολλές φορές ξεχνάμε πως η νέα μαμά έχει περισσότερη ανάγκη από φροντίδα και βοήθεια από εξωτερικούς ανθρώπους παρά το ίδιο το μωρό, το οποίο αυτό που θέλει είναι τη μαμά του γιατί ακόμα νιώθει πως είναι μέσα στη κοιλιά της και δεν μπορεί να κατανοήσει ότι είναι πλέον δύο ξεχωριστοί οργανισμοί.
Η νέα μαμά όμως χρειάζεται φροντίδα, κατανόηση, βοήθεια στο να μπορέσει να κάνει κάποια βασικά πράγματα όπως ένα φαγητό, ένα ζεστό μπάνιο, να αλλάξει ρούχα, πράγματα που τώρα μας φαντάζουν αυτονόητα αλλά όταν ένας μικροσκοπικός άνθρωπος εξαρτάται από εσένα και εσύ καλείσαι να προσαρμοστείς στη νέα πραγματικότητα και να βρεις τον εαυτό σου, τότε δεν είναι τόσο εύκολο. Επίσης, σε μια τόσο ευάλωτη περίοδο για τη γυναίκα, πολλές φορές θέλει να νιώσει πως κάποιος τη φροντίζει και τη νοιάζεται όπως για τα μικρά παιδιά, γιατί πόσο σημαντικό και όμορφο είναι να ξέρεις πως κάποιος ανησυχεί και για σένα πέρα από το νεογέννητο που ήρθε στον κόσμο και στην οικογένεια;
Ας μην ξεχνάμε πόσο κακό αντίκτυπο έχει στην ψυχολογία μιας λεχώνας- αλλά και αργότερα- το να στρέφονται όλοι στο βρέφος, να ρωτάνε μόνο για αυτό και να ψωνίζουν και να ασχολούνται μόνο με εκείνο, ενώ η μαμά έρχεται ξαφνικά σε δεύτερη μοίρα.
Φέτος λοιπόν, ελπίζουμε να αναγνωρίσουμε τον αγώνα αυτών των νέων -ή και όχι- μαμάδων, που προσπαθούν να κάνουν embrace αυτή τη νέα πραγματικότητα και τον νέο τους ρόλο ενώ παράλληλα παλεύουν και με τα «πρέπει» της κοινωνίας, που με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να μας πείσουν πως οι νέες μαμάδες ΠΡΕΠΕΙ να είναι αδύνατες και γρήγορα, λαμπερές και περιποιημένες, να γυρίσουν νωρίς στη δουλειά τους αλλά και τις υποχρεώσεις τους, να είναι ιδανικές σύζυγοι που καλύπτουν άμεσα και τις ανάγκες των αντρών τους- το ακούσαμε κι αυτό- και γενικά να είναι τέλειες και να προσπαθούν για αυτό non stop 24/7 χωρίς να γκρινιάζουν και να παρεκκλίνουν από αυτή την πορεία.
Ευχόμαστε να μη χρειαζόμαστε στο μέλλον αυτή τη μέρα για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας σε αυτές τις μαμάδες, αλλά και να μη χρειάζεται και αυτές κάποτε, να προσπαθούν να δείχνουν συνέχεια καλοδιάθετες και τέλειες, όπως οι εικόνες που έχουμε από τις ταινίες αλλά και από τα social media που πολλές φορές δε μας αφήνουν να σκεφτούμε και να δούμε καθαρά πως είναι η πραγματικότητα.
ΧΟΧΟ,
Life Stalkers
