Hello Stalkers,
Έχουμε φτάσει στο 2024 και ο πατριαρχικός χαρακτήρας της κοινωνίας συνεχίζει να είναι έντονος και dominant.
Οι γυναίκες αυτόματα παίρνουν ταμπέλες από την κοινωνία, οι οποίες τις περιορίζουν σε δραστηριότητες και πτυχές της ζωής τους που είναι πραγματικά άσχετες.
Δε σου δίνουν την προαγωγή που αξίζεις και έχεις δουλέψει πολύ σκληρά για αυτήν, γιατί έχεις παιδιά και θα θέλεις να πας στις σχολικές γιορτές και να είσαι σπίτι αν αρρωστήσουν και έτσι δε θα είσαι απίκο 24/7 που σε θέλουν.
Αν πάλι, έχεις αφοσιωθεί στη δουλειά σου και έχεις επενδύσει σε αυτήν και δεν έχεις βάλει στο μυαλό σου να κάνεις οικογένεια, σε λυπούνται και σου λένε πως θα έρθει η ηλικία που θα λες ότι έκανες λάθος και έπρεπε να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά.
Και αν πούμε πως δεν έχουμε απαίτηση από τους ξένους να δείξουν κατανόηση η να σεβαστούν τις επιλογές μας, το θλιβερό είναι πως δε το κάνουν ούτε και οι φίλες, ή αλλιώς » οι φίλες» αλλά και η οικογένεια.
Δε σε στηρίζουν σε έναν προσωπικό στόχο που θέτεις, μπορεί να σου πουν » να κάτσεις στα αυγά σου» γιατί έχεις οικογένεια και πρέπει να αφοσιωθείς εκεί, ή αν δεν έχεις να επικεντρωθείς σε αυτό γιατί ποιος θα σε γηροκομήσει όταν φτάσεις τα 80;
Το project που ήθελες να ολοκληρώσεις;
Ή το πτυχίο που κυνηγάς να πάρεις;
Και γιατί να κάνεις κάτι που ξεφεύγει από τον δρόμο που έχει η κοινωνία για τις γυναίκες; Αφού είσαι υποχρεωμένη να σου αρέσει να πρέπει μέχρι τα 30 σου να έχεις δουλειά, να έχεις παντρευτεί και να έχεις κάνει και ένα μωρό.
Και δεν ενδιαφέρει και κανέναν αν ο δικός σου δρόμος στη ζωή σου έχει άλλη πορεία, με περισσότερες στροφές και στάσεις, αν δεν έχεις τελικό στόχο τα προηγούμενα, αφού γεννιέσαι για να κάνεις οικογένεια και να προσφέρεις στη χώρα μελλοντικούς πολίτες.
Και πόσα άλλα ακούμε καθημερινά και μας επηρεάζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Και μας προκαλούν άγχος, μας κάνουν να αμφιβάλλουμε ή και να αλλάζουμε γνώμη για να μην ξεφεύγουμε πολύ.
Και τελικά την στήριξη που αναζητάς από τις άλλες γυναίκες, δε τη βρίσκεις πουθενά – ίσα ίσα βρίσκεις «καλοπροαίρετη» κριτική και σχόλια και νιώθεις πιο μόνη από ποτέ.
ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!
Και θυμάσαι κάθε τέτοια στιγμή, πως δε μπορούμε να μιλάμε για φεμινισμό, την στιγμή που την πατριαρχία την συντηρούν πολλές φορές οι ίδιες οι γυναίκες από φόβο, από ανασφάλεια, από μια ζωή φορώντας παρωπίδες που τις έβαλαν οι παλαιές γενιές που μεγάλωσαν οι γονείς και οι παππούδες μας..
Μήπως λοιπόν να ξεκινήσουμε σήμερα, να κάνουμε τη διαφορά και να στηρίξουμε η μία την άλλη;
Και να το διατηρήσουμε και αύριο όμως.. και μεθαύριο… Και την άλλη βδομάδα… Και τον άλλο μήνα. Και όχι μόνο για σήμερα για να κάνουμε post στο instagram δείχνοντας φεμινίστριες και προοδευτικές.
XOXO,
Life Stalkers
PS: Ευχαριστούμε πολύ την Νίκη, την Χρύσα και την Χριστιάνα που συμφώνησαν να συμμετέχουν σε αυτό το άρθρο με τις φωτογραφίες τους, αλλά και την αγαπημένη μας Θεανώ για τις λήψεις και το art direction.
